пу́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1. Пусты, без расліннасці ўчастак зямлі або пакінуты ўчастак зямлі, які не апрацоўваецца.
Забудаваць пустку дамамі.
2. Пустое, бязлюднае памяшканне.
|| прым. пу́сткавы, -ая, -ае.
пусто́шыць, -шу, -шыш, -шыць; незак.
1. што. Рабіць пустым, бязлюдным, руйнаваць.
Вайна пустошыла ўсё на зямлі.
2. перан., каго-што. Пазбаўляць маральных сіл, душэўнага багацця.
П. душу.
пусты́, -а́я, -о́е.
1. Пра ёмішча: нічым не запоўнены, вольны.
П. кораб.
Пустыя кішэні. 3 пустога (наз.) і Саламон не налье (прыказка). На п. жывот (не пад’еўшы; разм.). П. шар.
Пустая парода (без металу; спец.).
2. перан. Беззмястоўны, беспадстаўны, несур’ёзны.
П. чалавек.
Пустая задума.
Пустая кніга.
◊
З пустымі рукамі (разм.) — нічога не прынёсшы або нічога не атрымаўшы.
Прыйшлі з пустымі рукамі.
Каб табе (яму, вам, ім) пуста было (разм.) — выражэнне лёгкай незадаволенасці чыімі-н. дзеяннямі.
|| наз. пустата́, -ы́, ДМ -стаце́, ж.
пусты́ня, -і, мн. -і, -ты́нь, ж.
Вялікая прастора з беднай расліннасцю ці ўвогуле без яе.
Бязлюдная п.
Лядовая п.
|| прым. пусты́нны, -ая, -ае.
Пустынная зона (зона пустыні). П. востраў.
пусты́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).
1. Гумавая соска для груднога дзіцяці; падманка.
2. перан. Аб кім-, чым-н. пустым і легкадумным, аб чым-н. беззмястоўным (пагард.).
Гэта п. толькі пра ўборы думае.
пустэ́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Чалавек, які з рэлігійных меркаванняў адмовіўся ад зносін з людзьмі і пасяліўся ў бязлюдным месцы.
Манах-п.
2. перан. Пра чалавека, які жыве ў адзіноце, у бязлюдным месцы.
|| ж. пустэ́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. пустэ́льніцкі, -ая, -ае.
Пустэльніцкае жыццё.
пустэ́льніцтва, -а, н. (кніжн.).
Жыццё пустэльніка.
|| прым. пустэ́льніцкі, -ая, -ае.
пустэ́льны, -ая, -ае.
1. гл. пустэльня.
2. Бязлюдны, пусты.
П. дом.
|| наз. пустэ́льнасць, -і, ж.
пустэ́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.
Тое, што і пустыня.
|| прым. пустэ́льны, -ая, -ае.