Verbum

по́мпа², -ы, ж. (кніжн.).

Непраўдзівая, паказная пышнасць.

Рабіць што-н. з помпай.

по́мслівы, -ая, -ае.

Схільны да помсты.

П. чалавек.

|| наз. по́мслівасць, -і, ж.

по́мста, -ы, ДМ -сце, ж.

Адплата за прычыненае зло, жаданне адпомсціць.

Прага помсты.

по́мсціць, -мшчу, -мсціш, -мсціць; незак., каму.

Чыніць помсту каму-н.

П. ворагу.

|| зак. адпо́мсціць, -мшчу, -мсціш, -мсціць; -мшчаны.

по́наж гл. панажы.

по́начы, прысл.

Ноччу.

Хадзіць п.

по́ні, нескл., м.

Конь штучна выведзенай нізкарослай пароды.

Катацца на п.

по́нча нескл., н.

Кароткі суцэльны плашч з прамавугольнага кавалка тканіны або вязаны, які надзяваецца цераз галаву.

по́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Круглы, смажаны ў тлушчы піражок.

|| прым. по́нчыкавы, -ая, -ае.

поп¹, папа́, мн. папы́, папо́ў, м. (разм.).

Праваслаўны святар.

|| прым. папо́ўскі, -ая, -ае.