Verbum

капі́р

[ням. Kopier(schablone)]

дэталь капіравальнага станка, якая перадае рух інструменту, што выконвае пэўную аперацыю.

капіра́йт

(ад англ. сору = капіраваць + right = права)

аўтарскае права, прававая норма, якая рэгулюе ўзаемаадносіны, звязаныя са стварэннем і выкарыстаннем твораў літаратуры, навукі і мастацтва; для абароны выдавецкіх правоў публікацыя суправаджаецца спецыяльным знакам ©.

капіта́л

(ням. Kapital, фр. capital, ад лац. capitalis = галоўны)

1) вартасць, якая з’яўляецца пры капіталізме сродкам атрымання прыбавачнай вартасці;

2) буйная сума грошай, а таксама наогул багацце, каштоўнасць, скарб.

капіталізава́ць

(фр. capitaliser, ад лац. capitalis = галоўны)

праводзіць капіталізацыю 1.

капіталіза́цыя

(фр. capitalisation, ад лац. capitalis = галоўны)

1) пераход на капіталістычны шлях развіцця; укараненне форм капіталістычнай гаспадаркі;

2) ператварэнне прыбавачнай вартасці ў капітал.

капіталі́зм

(ад лац. capitalis = галоўны)

грамадскі лад, пры якім асноўныя сродкі вытворчасці належаць класу капіталістаў.

капіталі́ст

(фр. capitaliste, ад лац. capitalis = галоўны)

прадстаўнік пануючага класа капіталістычнага грамадства, які валодае капіталам.

капіта́ль

[ад лац. (scriptura) capitalis]

лацінскае пісьмо вялікімі літарамі, якія характарызуюцца простымі лініямі.

капіта́льны

(лац. capitalis = галоўны)

1) асноўны, галоўны; істотны, карэнны (напр. к-ае будаўніцтва, к. рамонт);

2) грунтоўны, значны, важны (напр. к. твор).

капіта́н

(с.-лац. capitaneus, іт. capitano)

1) самае высокае званне малодшага афіцэра;

2) камандзір судна;

3) кіраўнік спартыўнай каманды (напр. к. футбольнай каманды).