Verbum

капёр

(рус. копёр, ад ням. Käpfer = галава бруса)

збудаванне над шахтай для ўстаноўкі пад’ёмніка.

капіго́льд

(англ. copyhold, ад сору = копія + hold = валоданне)

асноўная форма феадальна-залежнага сялянскага валодання ў Англіі ў 15—17 ст., на права якога селяніну выдавалі копію з судовага пратакола.

капіго́льдэры

(англ. copyholders)

феадальна-залежныя арандатары памешчыцкай зямлі ў Англіі ў 15—17 ст. (параўн. лізгольдэры, фрыгольдэры).

капілі́цый

(лац. capillitium = валоссе)

сукупнасць ніткападобных валаконцаў у пладовых целах многіх міксаміцэтаў і некаторых грыбоў гастэраміцэтаў.

капілярагра́фія

(ад капіляры + -графія)

графічнае выражэнне капіляраскапічнага (гл. капіляраскапія) малюнка.

капіляраскапі́я

(ад капіляры + -скапія)

метад даследавання капіляраў скуры, слізістых абалонак, абалонак мозга з мэтай удакладнення дыягназу хваробы.

капіля́рны

(лац. capillaris = валасяны)

1) які мае адносіны да капіляраў 1;

2) тонкі (у адносінах да пор, каналаў, сасудаў).

капіля́ры

(лац. capillaris = валасяны)

1) трубкі з вузкім унутраным каналам;

2) усякія невялікія вузкія каналы (напр. поры глебы, дрэва);

3) найдрабнейшыя крывяносныя і лімфатычныя сасуды, якія пранізваюць органы і тканкі ў большасці жывёл і чалавека.

капілярыме́тр

(ад капіляры + -метр)

прыбор для вызначэння паверхневага напору вадкасці шляхам вымярэння вышыні яе паднімання ў капілярных трубках.

капі́ніі

(ад лац. соріа = мноства)

утварэнні ў калоніі некаторых гідразояў, аналагічныя карзінцы.