Verbum

карвала́нт

(фр. corps volant = лятучы корпус)

гіст. рухомае вайсковае злучэнне з конніцы, пяхоты, якая перавозілася на конях, і лёгкай артылерыі для нападу на варожыя тылы і камунікацыі.

карве́т

(фр. corvette)

1) ваеннае судна ў парусным флоце 18—19 ст., прызначанае для разведкі;

2) ахоўнае і разведвальнае судна ў англійскім і амерыканскім флотах у час 2-й сусветнай вайны.

ка́рга

(ісп. cargo = цяжар, пагрузка)

1) назва карабельнага грузу пры знешнегандлёвых аперацыях;

2) страхаванне грузаў, якія транспартуюцца на суднах.

ка́рда

(фр. carde = воўначасалка)

скураная або з прагумаванай тканіны паласа, усаджаная стальнымі іголкамі для машыннага часання воўны, бавоўны, лёну або для ўтварэння ворсу.

кардадро́м

(ад корда- + -дром)

пляцоўка для правядзення спаборніцтваў і выпрабаванняў авіямадэляў пры дапамозе корды.

кардаі́ты

(н.-лац. cordaitales, ад Corda = прозвішча аўстр. батаніка)

вымерлыя дрэвавыя голанасенныя расліны з тоўстым ствалом і ланцэтападобным лісцем, якія існавалі ў палеазоі.

кардаміно́псіс

(н.-лац. cardaminopsis)

травяністая расліна сям. крыжакветных з апушаным лісцем і белаватымі або светла-ліловымі кветкамі; расце на сухіх схілах, пустках, у хваёвых лясах і інш.

кардамо́н

(гр. kardamomon)

травяністая расліна сям. імбірных, пашыраная ў тропіках, а таксама насенне гэтай расліны, якое ўжываюць як вострую прыправу.

карда́н

[іт. cardano, ад G. Cardano = прозвішча іт. матэматыка (1501—1576)]

1) прыстасаванне для захавання нязменным становішча якога-н. падвешанага цела пры хістанні апор;

2) механізм, які забяспечвае павароты двух валоў пад зменным вуглом (у аўтамабілях, трактарах і інш.).

кардана́ж

(фр. cartonnage)

невялікія вырабы з кардону і паперы (каробкі, футляры, цацкі і інш.).