Verbum

канфармі́зм

(ад лац. conformis = падобны)

прыстасавальніцтва, пасіўнае прыняцце існуючага парадку і пануючых поглядаў, беспрынцыповае прытрымліванне таго, што насаджаецца насаджваецца сілай аўтарытэту.

канфармі́ст

(англ. conformist, ад лац. conformis = падобны)

прыхільнік англіканскай царквы.

канфедэра́т

(лац. confoederatus = які ўваходзіць у аб’яднанне)

1) арганізацыя або дзяржава, якія ўваходзяць у склад канфедэрацыі 1;

2) удзельнік канфедэрацыі ў феадальнай Польшчы.

канфедэра́тка

(польск. konfederatka, ад лац. confoederatus = які ўваходзіць у аб’яднанне)

1) польскі галаўны ўбор у выглядзе чатырохвугольнай шапкі без казырка, якую насілі некалі канфедэраты;

2) польская вайсковая шапка з чатырохвугольным верхам.

канфедэра́цыя

(лац. confoederatio)

1) аб’яднанне, саюз якіх-н. грамадскіх арганізацый або дзяржаў (напр. Усеагульная к. прафсаюзаў у Францыі);

2) часовы саюз шляхты ў Польшчы 16—18 ст., які ствараўся для дасягнення пэўных палітычных мэт.

канфекцыён

(ням. Konfektion, ад лац. confectiu = выраб)

гандаль гатовым адзеннем, а таксама майстэрня, дзе шыюць адзенне для продажу.

канфера́нс

(фр. conférence)

выступленне на сцэне, звязанае з аб’яўленнем нумароў праграмы эстраднага прадстаўлення, а таксама тэкст такога выступлення.

канферансье́

(фр. conférencier = дакладчык, лектар)

артыст, які вядзе канцэртна-эстраднае прадстаўленне, аб’яўляючы нумары праграмы і займаючы гледачоў у перапынках паміж нумарамі.

канферы́раваць

(фр. conférer, ад лац. conferre = групаваць)

выконваць абавязкі канферансье.

канферэ́нцыя

(лац. conferentia)

нарада прадстаўнікоў урадаў, грамадскіх, навуковых і іншых арганізацый для абмеркавання пэўных пытанняў.