Verbum

катаптры́чны

(гр. katoptrikos = адбіты ў люстэрку);

к. тэлескоп — адлюстравальны тэлескоп, у якім замест лінз выкарыстоўваюцца металічныя люстэркі.

катапу́льта

(лац. catapulta, ад гр. katapultes)

1) тое, што і баліста 1;

2) механізм для ўзлёту самалётаў з палубы авіяносца і іншых невялікіх пляцовак;

3) прыстасаванне для аўтаматычнага выкідвання з лятальнага апарата лётчыка з далейшым спускам на парашуце.

ка́тар

(польск. katar, ад гр. katarrhoos = сцяканне)

запаленне слізістай абалонкі якога-н. органа (напр. к. дыхальных шляхоў).

катарабіёнты

(ад гр. katharos = чысты + біёнты)

жывёльныя арганізмы, якія жывуць у чыстых халодных водах з вялікай колькасцю растворанага кіслароду.

катара́кт

(гр. katarrhaktes = вадаспад)

1) вадаспад вялікай шырыні пры невялікай вышыні падзення;

2) прыстасаванне для гашэння ваганняў і аслаблення ўдараў, якія ўзнікаюць у машынах, вагонах і інш.

катара́кта

(гр. katarrhaktes = вадаспад)

памутненне крышталіка вока, якое выклікае аслабленне і страту зроку.

катара́льны

(фр. catarrhal, ад гр. katarrhoos = сцяканне)

які мае адносіны да катару, звязаны з катарам (напр. к. кашаль).

катара́нтус

(н.-лац. catharanthus, ад гр. catharos = чысты + anthos = кветка)

вечназялёная паўкустовая расліна сям. кутравых, пашыраная ў тропіках; лекавая.

ка́тарга

(гр. katergon = галера)

1) від пакарання за крымінальнае злачынства або палітычную дзейнасць — зняволенне з цяжкай прымусовай працай, а таксама месца такой працы;

2) перан. цяжкая праца, невыноснае жыццё.

катаро́бы

(ад гр. katharos = чысты + bius, biontos = які жыве)

тое, што і катарабіёнты.