Verbum

касметало́гія

[ад касметы(ка) + -логія]

раздзел медыцыны, які вывучае ўрачэбную і дэкаратыўную касметыку.

касме́тыка

[фр. cosmétique, ад гр. kosmetike (techne) = (майстэрства) упрыгожвання]

1) вучэнне аб сродках і метадах падтрымання здаровага стану і прыгожага выгляду скуры і валасоў чалавека (напр. лячэбная к., дэкаратыўная к.);

2) сродкі для надання свежасці і прыгажосці твару, целу (пудра, крэм, масаж і інш.).

касмі́чны

(гр. kosmikos = сусветны)

1) які адносіцца да космасу, звязаны з яго асваеннем (напр. к-ая прастора, к-ая ракета);

2) перан. велізарны, грандыёзны (к. маштаб).

касо́не

(іт. cassone)

драўляны сундук у сярэдневяковай Італіі, сценкі якога ўпрыгожваліся разьбой, жывапісам.

ка́ста

(парт. casta = род, пакаленне, ад лац. castus = чысты)

1) грамадская група людзей у некаторых краінах Усходу, адасобленая паходжаннем, родам заняткаў і прававым становішчам сваіх членаў (напр. к. жрацоў);

2) перан. замкнутая грамадская групоўка, якая ахоўвае свае інтарэсы і адасобленасць (напр. акцёрская к.).

кастанье́ты

(ісп. castanetas, ад лац. castanea = каштан)

музычны інструмент з дзвюх драўляных пласцінак, якімі рытмічна пастукваюць у час танца, надзеўшы на пальцы.

кастне́рыя

(н.-лац. kaestneria)

павук сям. лініфіідаў, які жыве ва ўвільготненых лясах.

касто́р

(гр. kastor = бабёр)

суконная тканіна з густым ворсам.

кастра́т

(лац. castratus)

асобіна мужчынскага полу, якой зрабілі кастрацыю.

кастра́цыя

(лац. castratio)

выразанне палавых залоз у жывёл і чалавека; лягчанне.