Verbum

камбіфо́рм

(ад камбій + форма)

элементы лубу (флаэмы) пераважна травяністых раслін, якія ўзнікаюць з клетак пракамбію ці верацёнападобных клетак камбію і захоўваюць характэрную для іх форму.

камбія́льны

(ад н.-лац. cambium = абмен, змена)

абменны, зменны;

к-ыя клеткі — клеткі, якія пастаянна абнаўляюць тканку ў чалавека і жывёл.

ка́мбрык

(англ. cambric, ад Cambrai = назва горада ў Францыі)

тонкае празрыстае палатно, падобнае да батысту.

ка́мбуз

(ням. Kambüze, гал. kombuis)

кухня на судне.

камбустыяло́гія

(ад лац. combustum = апёк + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае апёкавыя хваробы.

камво́льны

(ад ням. Kammwolle = чэсаная воўна)

1) выраблены з тонкай чэсанай шэрсці (к-ыя тканіны);

2) заняты вырабам тонкіх шарсцяных тканін (к. камбінат).

каме́дзь

(гр. kommidion)

густы клейкі сок некаторых дрэў, які выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай прамысловасці, медыцыне і як канцылярскі клей.

камедыёграф

(ад камедыя + -граф)

драматург, які піша камедыі.

каме́дыя

(лац. comoedia, ад гр. komodia)

1) драматычны твор з вясёлым, гумарыстычным або сатырычным зместам;

2) перан. прытворства, крывадушнае разыгрыванне якой-н. ролі з пэўнай мэтай (ламаць камедыю);

3) перан. смешнае здарэнне, прыгода.

камедыягра́фія

(ад камедыя + -графія)

1) камедыйнае пісьменніцкае мастацтва;

2) сукупнасць камедыйных твораў народа, пэўнай эпохі, пісьменніка.