Verbum

канцэ́сія

(лац. concessio = дазвол, уступка)

1) дагавор аб перадачы замежнай фірме ў эксплуатацыю на пэўны тэрмін прыродных багаццяў, прадпрыемстваў і іншых гаспадарчых аб’ектаў, якія належаць дзяржаве;

2) прадпрыемства, якое арганізавана на аснове такога дагавору.

канцэсіяне́р

(фр. concessionnaire)

уладальнік канцэсіі 2.

канчу́к

(укр. канчук, ад кр.-тат. kamčyk)

раменны бізун.

каньён

(ісп. canon = літар. труба)

вузкая глыбокая рачная даліна, дно якой цалкам занята рэчышчам.

канья́к

(фр. cognac, ад Cognac = назва фр. горада)

моцны алкагольны напітак са спірту, атрыманага перагонкай вінаградных він і вытрыманага ў дубовых бочках.

кан’юга́ты

(н.-лац. conjugatophyceae, ад coniugatio = злучэнне)

клас зялёных водарасцяў; пераважна аднаклетачныя арганізмы з ніткаватай будовай слаявішча, для якіх характэрны палавы працэс кан’югацыя; жывуць у прэсных вадаёмах, на паверхні глебы ў сырых месцах, на ледніках і высакагор’ях.

кан’юга́цыя

(лац. coniugatio = злучэнне)

палавы працэс у інфузорый, водарасцяў;

2) папарнае часовае збліжэнне гамалагічных храмасом, у час якога паміж імі можа адбывацца абмен гамалагічнымі ўчасткамі.

каню́ля

(фр. canula)

полая трубка для ўвядзення ў арганізм лекавых рэчываў і вывядзення з поласцей органаў і крывяносных сасудаў крыві і сакрэтаў.

кан’юнкту́ра

(с.-лац. coniunctura)

1) сукупнасць умоў, становішча, абставіны, якія склаліся ў той ці іншай галіне дзейнасці, напр. у палітыцы, эканоміцы, гандлі і інш., уплываюць на ход якіх-н. падзей, спраў (напр. спрыяльная к.);

2) сукупнасць прымет, якія характарызуюць стан эканомікі сусветнай гаспадаркі, эканомікі асобных краін ці якой-н. галіны гаспадаркі за пэўны перыяд (месяц, квартал, год).

кан’юнкты́ва

(лац. coniunctivus = злучальны)

слізістая абалонка вока, якая пакрывае ўнутраную паверхню павек і пярэднюю частку вочнага яблыка.