Verbum

кантыненталі́зм

(ад кантынентальны)

палітыка эканамічнага і палітычнага падначалення якіх-н. краін дзяржавай, што пануе на кантыненце.

кантынента́льны

(ад лац. continens, -ntis = кантынент)

які адносіцца да кантынента, мацерыковы;

к. клімат — клімат, які характарызуецца значнымі ваганнямі тэмпературы паветра, невялікай колькасцю ападкаў.

кантынуітэ́т

(ад лац. continuitas = бесперапыннасць)

1) пераемнасць у развіцці права;

2) бесперапыннасць пасяджэнняў парламента.

канты́нуум

(лац. continuum)

1) бесперапыннасць, непарыўнасць з’яў, працэсаў;

2) мат. непарыўная сукупнасць, напр. сукупнасць усіх пунктаў адрэзка прамой;

3) фіз. суцэльнае матэрыяльнае асяроддзе, уласцівасці якога змяняюцца ў прасторы бесперапынна.

канты́чка

(польск. kantyczka, ад лац. canticum = песня)

зборнік каталіцкіх царкоўных песень.

кантыя́нства

[ад ням. I. Kant = прозвішча ням. філосафа (1724—1804)]

ідэалістычны філасофскі кірунак, які сваім вытокам мае вучэнне нямецкага філосафа І. Канта; адмаўляе магчымасць пазнання навакольнага свету (гл. агнастыцызм), лічыць прастору, час, прычыннасць, заканамернасць спрадвечнымі формамі нашай свядомасці.

кантэ́йнер

(англ. container)

спецыяльная скрыня для перавозкі грузаў без дадатковай упакоўкі, для навуковай апаратуры, напр. на касмічным караблі.

кантэ́кст

(лац. contextus = злучэнне, сувязь)

закончаная ў сэнсавых адносінах частка тэксту, якая дазваляе ўдакладніць значэнне кожнага слова, што ў яго ўваходзіць.

ка́нтэле

(фін. kantele)

фінскі і карэльскі струнны шчыпковы музычны інструмент, падобны на гуслі.

кантэ́нт-ана́ліз

(ад англ. content = змест, сутнасць + аналіз)

метад выяўлення і ацэнкі спецыфічных характарыстык тэкстаў і іншых носьбітаў інфармацыі.