Verbum

карыякіне́з

(ад карыя- + -кінез)

тое, што і мітоз.

карыялі́зіс

(ад карыя- + гр. lysis = распад)

1) растварэнне клетачнага ядра; апошні этап некрабіёзу, які папярэднічае смерці клеткі;

2) знікненне структуры клетачнага ядра ў перыяд паміж дзвюма фазамі яго падзелу.

карыялі́мфа

(ад карыя- + лімфа)

тое, што і карыяплазма.

карыяло́гія

(ад карыя- + -логія)

раздзел цыталогіі, які вывучае клетачнае ядро і яго састаўныя элементы (храмасомы, ядзерную абалонку і інш.).

карыяпла́зма

(ад карыя- + плазма)

змесціва (пратаплазма) ядра жывёльнай або расліннай клеткі (параўн. цытаплазма).

карыяра́хна

(н.-лац. coriarachne)

павук сям. бакаходаў, які жыве пад карой дрэў, часам пад камянямі на ўскрайку лесу.

карыярэ́ксіс

(ад карыя- + гр. reksis = разрыў)

распад клетачнага ядра на часткі; адзін з прамежкавых этапаў некрабіёзу, які папярэднічае гібелі клетак.

карыясістэма́тыка

(ад карыя- + сістэматыка)

раздзел сістэматыкі, які вывучае структуры клетачнага ядра ў розных груп арганізмаў.

карыятаксано́мія

(ад карыя- + таксаномія)

тое, што і карыясістэматыка.

карыяты́да

(гр. karyatis, -idos = карыйская дзяўчына, жрыца храма Артэміды ў Карыі)

архіт. скульптурная выява жанчыны, якая служыць апорай перакрыцця ў будынку.