Verbum

кантрага́лс

(ад лац. contra = супраць + галс)

галс, процілеглы таму, якім ідзе сустрэчнае судна.

кантрадыкто́рны

(лац. contradictorius = які супярэчыць)

супярэчлівы (напр. к-ыя меркаванні).

кантрады́кцыя

(лац. contradictio = супярэчнасць)

лагічна супярэчлівае суджэнне.

кантра́кт

(лац. contractus = здзелка)

пісьмовы дагавор, пагадненне, заключанае двума бакамі з узаемнымі абавязацельствамі.

кантрактава́ць

(ад кантракт)

заключаць кантракт на атрыманне, выкарыстоўванне каго-н., чаго-н.

кантракта́нт

(фр. contractant, ад лац. contractus = здзелка)

асоба або арганізацыя, якія бяруць на сябе якія-н. абавязацельствы па кантракту.

кантракта́цыя

(ад кантрактаваць)

спосаб нарыхтоўкі сельскагаспадарчай прадукцыі на аснове дагавораў, якія заключаюцца паміж нарыхтоўчымі арганізацыямі і гаспадарчымі прадпрыемствамі.

кантракту́ра

(лац. contractura = звужэнне, скарачэнне)

значнае абмежаванне рухомасці ў суставе ў выніку паталагічных працэсаў, якія адбываюцца ў суставе і ў мяккіх тканках, што яго акружаюць.

кантра́кцыя

(лац. contractio)

сцісканне (напр. тэктанічная к.).

кантралёр

(фр. controleur)

службовая асоба, якая правярае каго-н., што-н., кантралюе чьпо-н. дзейнасць (напр. аўтобусны к.).