Verbum

кансье́рж

(фр. concierge)

швейцар, брамнік.

кансьюмеры́зм

(фр. consumerisme)

арганізаваны рух грамадзян і дзяржаўных органаў за расшырэнне правоў і ўплыву пакупнікоў у адносінах да прадаўцоў.

кансьяне́ра

(ісп. cancionero)

зборнікі любоўнай і сатырычнай паэзіі ў Іспаніі ў 12—14 ст.

кансэ́нсус

(лац. consensus = згода, аднастайнасць)

1) збег думак; агульная згода па спрэчных пытаннях удзельнікаў канферэнцый, перагавораў, пасяджэнняў і г.д.;

2) форма калегіяльнага прыняцця рашэння, якое ўступае ў сілу толькі тады, калі за яго выказаліся ўсе без выключэння ўдзельнікі галасавання.

кант

(польск. kant, ад ням. Kante)

1) рабро, край у чым-н.;

2) аблямоўка па краях або па швах у адзенні ў выглядзе каляровага шнурка.

канта́біле

(іт. cantabile = пявуча)

пявучы характар выканання музычнага твора або яго часткі.

кантагіёзны

(лац. contagiosus)

заразлівы (напр. к-ае захворванне).

канта́гій

(лац. contagium = зараза)

узбуджальнік інфекцыйнай хваробы.

кантаджэ́н

(ад лац. kontego = укрываю)

1) хаатычная канцэнтрацыя ці групоўка арганізмаў, што склалася ў выніку стыхійнага працэсу масавага высялення жывёл у неўласцівыя для іх мясцовасці (напр. у час стыхійных бедстваў);

2) метад вывучэння распаўсюджанасці віду, заснаваны на атрыманні проб па квадратах і складанні рада градацый шчыльнасці відавога насельніцтва.

кантакарэ́нт

(іт. conto corrente)

бягучы рахунак, які адкрываецца асобамі, фірмамі, банкамі сваім пастаянным кліентам для ўзаемнага разліку паміж імі.