Verbum

капе́ль

(ням. Kapelle)

пасудзіна з порыстых матэрыялаў, у якой капеліруюць.

капельды́нер

(ням. Kapelldiener)

работнік у тэатры, які правярае ўваходныя білеты і сочыць за парадкам.

капельма́йстар

(ням. Kapelmeister)

кіраўнік хору, аркестра; дырыжор.

капепо́ды

(н.-лац. copepoda)

падклас ракападобных, якія насяляюць марскія і прэсныя вадаёмы; служаць ежай для многіх рыб; весланогія ракападобныя.

ка́пер

(гал. kaper)

1) прыватнаўласніцкае судна, якое з ведама свайго ўрада займалася ў ваенны час захопам гандлёвых суднаў праціўніка (да 19 ст.);

2) уладальнік такога судна.

ка́перс

(н.-лац. capparis, ад гр. kapparis)

1) кустовая расліна сям. каперсавых з паўзучымі галінамі, пашыраная ў тропіках і субтропіках;

2) мн. пупышкі гэтай расліны, якія ў марынаваным выглядзе выкарыстоўваюцца як прыправа.

капёр

(рус. копёр, ад ням. Käpfer = галава бруса)

збудаванне над шахтай для ўстаноўкі пад’ёмніка.

капіго́льд

(англ. copyhold, ад сору = копія + hold = валоданне)

асноўная форма феадальна-залежнага сялянскага валодання ў Англіі ў 15—17 ст., на права якога селяніну выдавалі копію з судовага пратакола.

капіго́льдэры

(англ. copyholders)

феадальна-залежныя арандатары памешчыцкай зямлі ў Англіі ў 15—17 ст. (параўн. лізгольдэры, фрыгольдэры).

капілі́цый

(лац. capillitium = валоссе)

сукупнасць ніткападобных валаконцаў у пладовых целах многіх міксаміцэтаў і некаторых грыбоў гастэраміцэтаў.