Verbum

каўсты́чны

(гр. kaustikos)

едкі, пякучы;

к-ая сода — тэхнічная назва едкага натрыю.

ка́ўтэр

(гр. kauter = распаленае жалеза)

медыцынскі інструмент для прыпякання тканак арганізма.

каўтэрыза́цыя

(ад гр. kauter = распаленае жалеза)

метад лячэбнага разбурэння тканак; прыпяканне.

каўчу́к

(англ. caoutchouc, ад індз. kahuczuc)

рэчыва з соку некаторых раслін або штучнага паходжання, якое ўжываюць для вырабу гумы (напр. натуральны к., сінтэтычны к.).

каф

(англ. caf, ад cost and freight = вартасць і фрахт)

від знешнегандлёвага дагавору, калі ў цану тавару ўключаюцца яго вартасць і вартасць марскіх перавозак (фрахту) да порта прызначэння.

ка́федра

(гр. kathedra = сядзенне)

1) аб’яднанне выкладчыкаў аднаго або некалькіх навуковых прадметаў у вышэйшай навучальнай установе;

2) спецыяльнае ўзвышанае месца для прамоўцы, лектара, выкладчыка;

3) узвышэнне, з якога гаворацца пропаведзі ў хрысціянскай царкве.

кафеі́н

(ням. Koffein, ад англ. coffee = кава)

рэчыва, якое змяшчаецца ў зярнятах кофе, чайным лісці; выкарыстоўваецца ў медыцыне як стымулятар дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы.

каферда́м

(англ. coffer-dam)

адсек на гандлёвых суднах паміж танкамі і іншымі карабельнымі памяшканнямі.

каферме́нты

(ад ка- + ферменты)

небялковая група малекул некаторых ферментаў, якая прымае ўдзел у ферментатыўных рэакцыях, што адбываюцца ў арганізмах (параўн. апаферменты).

кафі́зма

(гр. kaphisma)

назва кожнага з дваццаці раздзелаў, на якія падзелены псалтыр.