Verbum

кало́трыкс

(н.-лац. calothrix)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. рывулярыевых, якая трапляецца на водных раслінах, на ракавінах малюскаў, на камянях у прыбярэжнай зоне, часам у планктоне прэсных і марскіх вадаёмаў.

кало́ты

(н.-лац. calotes)

яшчаркі сям. агамавых з кароткай галавой і доўгімі канечнасцямі і хвастом, пашыраны ў Паўд. і Паўд.-Усх. Азіі, жывуць на дрэвах у лясах.

кало́цыбе

(н.-лац. calocybe)

шапкавы базідыяльны грыб сям. радоўкавых, які расце на ламаччы, лясным подсціле, глебе.

кало́цэра

(н.-лац. calocera)

базідыяльны грыб сям. дакрыміцэвых, які развіваецца на рэштках драўніны, пераважна хвойных парод.

калумба́рый

(лац. columbarium)

месца для захоўвання урнаў з прахам пасля крэмацыі.

калумбі́т

(ад англ. Columbia = назва акругі ў ЗША)

тое, што і ніабіт.

ка́лус

(лац. callus = тоўстая скура, мазоль)

тканка, якая развіваецца ў месцах пашкоджання органаў раслін, на прывіўках прышчэпках або ў культуры ізаляваных тканак.

калхіцы́н

(н.-лац. colchicum, ад гр. kolchikon = пазнацвет)

алкалоід, які змяшчаецца ў колхікуме; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

калчада́н

(фр. calcedoine, ад гр. Chalkedon = назва горада ў Малой Азіі)

агульная назва мінералаў, якія з’яўляюцца сярністымі, мыш’яковістымі, а таксама сурмяністымі злучэннямі металаў (жалеза, медзі і інш.).

калча́н

(тат. kalčan)

скураны або драўляны футарал для стрэл.