Verbum

карыяло́гія

(ад карыя- + -логія)

раздзел цыталогіі, які вывучае клетачнае ядро і яго састаўныя элементы (храмасомы, ядзерную абалонку і інш.).

карыяпла́зма

(ад карыя- + плазма)

змесціва (пратаплазма) ядра жывёльнай або расліннай клеткі (параўн. цытаплазма).

карыяра́хна

(н.-лац. coriarachne)

павук сям. бакаходаў, які жыве пад карой дрэў, часам пад камянямі на ўскрайку лесу.

карыярэ́ксіс

(ад карыя- + гр. reksis = разрыў)

распад клетачнага ядра на часткі; адзін з прамежкавых этапаў некрабіёзу, які папярэднічае гібелі клетак.

карыясістэма́тыка

(ад карыя- + сістэматыка)

раздзел сістэматыкі, які вывучае структуры клетачнага ядра ў розных груп арганізмаў.

карыятаксано́мія

(ад карыя- + таксаномія)

тое, што і карыясістэматыка.

карыяты́да

(гр. karyatis, -idos = карыйская дзяўчына, жрыца храма Артэміды ў Карыі)

архіт. скульптурная выява жанчыны, якая служыць апорай перакрыцця ў будынку.

карыяты́п

(ад карыя- + тып)

сукупнасць храмасом дыплоіднага набору, характэрнага для клетак дадзенага віду раслінных або жывёльных арганізмаў.

карэ́

(фр. carré = літар. квадрат)

1) баявое пастраенне пяхоты ў выглядзе чатырохвугольніка, якое прымянялася ў еўрапейскіх арміях 17—19 ст. для адбіцця атак кавалерыі;

2) перан. што-н. у форме чатырохвугольніка (напр. гарлавіна жаночай кашулі).

карэа́льны

(ад лац. correus = саўдзельнік)

які датычыць абавязацельства, што ўскладае адказнасць за выкананне яго на ўсіх даўжнікоў разам і на кожнага з іх паасобку.