Verbum

карыёзны, ка́рыесны

(лац. cariosus = гнілы)

пашкоджаны карыёзам.

карыёл

(н.-лац. coriolus)

губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які пасяляецца на мёртвай драўніне, на ламаччы, лесаматэрыялах, выклікае белую гніль драўніны.

карыёлел

(н.-лац. coriolellus)

губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які расце на пнях, адмерлых ствалах, апрацаванай драўніне ў пабудовах, на агароджах, мастах.

карыён

(фр. carillon = літар. перазвон)

1) музычная п’еса, якая імітуе перазвон;

2) ударны музычны інструмент, які ўяўляе сабой набор настроеных званоў.

карыёта

(н.-лац. caiyota)

расліна сям. пальмавых, пашыраная ў тропіках Азіі і Аўстраліі; дае будаўнічы матэрыял, крухмал, з соку суквеццяў вырабляюць віно.

карыкату́ра

(іт. caricatura, ад лац. caricare = перагружаць, перабольшваць)

1) сатырычны паказ з’яў рэчаіснасці ў мастацкай літаратуры, кіно, тэатры, на эстрадзе, а таксама малюнак каго-н., чаго-н. у падкрэслена смешным выглядзе;

2) перан. смешнае, недасканалае падабенства да каго-н., чаго-н.

карынебактэрыёз

(ад карынебакатэрыі)

інфекцыйная хвароба жывёл і чалавека, якая выклікаецца карынебактэрыямі.

карынебактэ́рыі

(ад гр. koryne = булава + бактэрыі)

група палачкападобных бактэрый, якія ўтвараюць булавападобныя, кокавыя або слабагалінастыя формы.

карыне́й

(н.-лац. coryneum)

недасканалы грыб сям. меланконіевых, які развіваецца на адмерлых галінках дрэвавых парод, на лісці яблыні, грушы, вішні, слівы, дуба, клёна і іншых дрэў.

кары́нка

(фр. corinthe, ад лац. Corinthus < гр. Korinthos = Карынф)

чорны дробны вінаград без костачак.