Verbum

кардыя́льны

(лац. cardialis)

уваходны;

к-ыя залозы — трубчастыя залозы пазваночных, размешчаныя ў слізістай абалонцы ўваходнага аддзела страўніка;

к-ыя целы — эндакрынныя і нейрагемальныя органы насякомых, якія накапляюць нейрасакрэты мозгу і выводзяць іх у гемалімфу.

кардыяманіто́р

(ад кардыя + лац. monitor = наглядчык)

прыбор, які выкарыстоўваецца пры аперацыях на сэрцы для кантролю за дзейнасцю сэрца і рэгулявання яго работы.

кардыямі́н

(ад кардыя- + аміны)

лекавы прэпарат, які стымулюе кровазварот і дыханне.

кардыяміяцы́ты

(ад кардыя- + міяцыт)

клеткі сардэчнай мышцы (міякарда) пазваночных.

кардыяпа́тыя

(ад кардыя- + -патыя)

хвароба сэрца, звязаная з незапаленчым парушэннем міякарда.

кардыярэўматало́гія

(ад кардыя- + рэўматалогія)

раздзел медыцыны, які вывучае захворванні сэрца пры рэўматызме.

кардыясігналіза́тар

(ад кардыя- + сігнал)

прыбор, пры дапамозе якога прасочваюць на экране асцылографа змены электракардыяграмы хворага чалавека.

кардыясклеро́з

(ад кардыя + склероз)

захворванне, звязанае з разрастаннем у міякардзе злучальнай тканкі.

кардыяско́п

(ад кардыя- + -скоп)

прыбор для візуальнага назірання за дзейнасцю сэрца.

кардыяспа́зма

(ад гр. kardia = уваход у страўнік + спазма)

стойкае функцыянальнае парушэнне праходнасці ніжняга аддзела стрававода.