Verbum

кампа́нія​²

(фр. campagne)

1) сістэма мерапрыемстваў для вырашэння якой-н. важнай грамадска-палітычнай або гаспадарчай задачы (напр. выбарчая к., пасяўная к);

2) сукупнасць ваенных дзеянняў, абмежаваных месцам, часам (напр. зімняя к.);

3) перыяд знаходжання карабля ў плаванні.

кампаньён

(фр. compagnon)

1) член гандлёвай або прамысловай кампаніі​¹ 1;

2) той, хто разам з кім-н. удзельнічае ў чым-н.

кампаньёнка

(фр. compagnonne)

жанчына, якую наймалі ў панскі дом для ўвесялення весялення і суправаджэння дам або дзяўчат.

кампаньяна́жы

(фр. compagnonnages, ад compagnon = падмайстар)

арганізацыя ўзаемадапамогі падмайстраў у Францыі 12—18 ст.

кампара́тар

(лац. comparator)

вымяральны прыбор, які дзейнічае па прынцыпу параўнання велічыні, якая вымяраецца, з эталоннай.

кампаратыві́зм

(ад лац. comparativus = параўнальны)

параўнальна-гістарычны метад у мовазнаўстве і літаратуразнаўстве.

кампаратыві́стыка

(ад лац. comparativus = параўнальны)

раздзел мовазнаўства, які займаецца параўнальна-гістарычным вывучэннем блізкароднасных моў.

кампараты́ў

(лац. comparativus = параўнальны)

лінгв. граматычная катэгорыя прыметніка і прыслоўя, якая абазначае большую ступень праяўлення прыметы ў параўнанні з той жа прыметай, названай у звычайнай ступені (напр. лепшы, лепш).

кампартыме́нт

(фр. compartiment)

1) кампазіцыйны элемент садовай клумбы;

2) біял. аддзел (адсек) клеткі, які адасабляецца ад яе астатняй часткі пранікальнай мембранай і характарызуецца спецыфічнымі марфалагічнымі ці біяхімічнымі ўласцівасцямі.

кампартыменталіза́цыя

(ад кампартымент)

раздзяленне клеткі на кампартыменты.