Verbum

картадэ́рыя

(н.-лац. cortaderia)

травяністая расліна сям. злакавых з шорсткім лісцем і многакветкавымі каласкамі ў густых мяцёлках, пашыраная ў Паўд. Амерыцы і Новай Зеландыі; вырошчваецца як дэкаратыўная ў субтропіках.

картаме́трыя

(ад карта + -метрыя)

раздзел картаграфіі, які вывучае спосабы вымярэння на картах розных геаграфічных аб’ектаў для вызначэння іх плошчы, даўжыні, аб’ёму.

картасхе́ма

(ад карта + схема)

- спрошчаная, без маштабу і геаграфічнай сеткі карта для ілюстрацыі істотных рыс якой-н. з’явы.

картатэ́ка

(ад карта + -тэка)

збор картак з якімі-н. даведачнымі матэрыяламі, размешчаных у пэўным парадку, напр. па алфавіту, тэмах, тэрмінах.

карто́граф

(ад карта + -граф)

спецыяліст у галіне картаграфіі.

карту́з

(с.-н.-ням. kartuse, ад фр. cartouche)

1) мужчынская шапка з аколышкам і казырком;

2) мяшочак для парахавога снараднага зарада.

картузія́нцы

(лац. carthusiani, ад Carthusia = лацінская назва даліны Шартрэз у Францыі)

члены манаскага ордэна, заснаванага ў 11 ст. у Францыі.

картуля́рыі

(с.-лац. chartularia, ад лац. charta = грамата)

зборнікі копій грамат, якімі ў перыяд сярэдневякоўя ў Зах. Еўропе юрыдычна афармляліся пераважна зямельныя падараванні на карысць царквы.

карту́на

(польск. kartun, ад ням. Kattun = бавоўна)

уст. баваўняная тканіна.

карту́ш

(фр. cartouche, ад іт. cartoccio = скрутак)

скульптурнае або графічнае ўпрыгожанне ў выглядзе дэкаратыўна акаймаванага шчыта або не да канца разгорнутага скрутка з эмблемай, гербам, надпісам і інш.