Verbum

каліма́цыя

(ад лац. collimare, скажонага collineare = накіроўваць па прамой лініі)

інструментальная памылка ў аптычных прыборах, якая ўзнікае ў выніку недакладнай перпендыкулярнасці восі абарочвання трубы прыбора да яго аптычнай восі.

калімі́ка

(н.-лац. callimico)

ігрунковая малпа з густым валасяным покрывам, пашыраная ў лясах вярхоўя Амазонкі; валодае багатай мімікай.

калінеа́рны

(ад ка- + linea = лінія)

паралельны дадзенай прамой лініі.

калінеа́цыя

(ад ка- + лац. linea = лінія)

пераўтварэнне, пры якім пункты адной прамой становяцца пунктамі іншай прамой.

каліпаге́я

(н.-лац. calypogeia)

пячоначны мох сям. каліпагеевых, які трапляецца на глебе і гнілой драўніне, у сырых месцах.

калі́пса

(ісп. calypso, ад гр. Kalypso = імя адной з німф у старажытнагрэчаскай міфалогіі)

1) народная імправізаваная песенна-танцавальная форма вострава Трынідад;

2) парны танец эратычнага характару, пашыраны на гэтым востраве.

каліптраге́н

(ад гр. kalyptra = пакрывала + -ген)

утваральная тканка раслін, якая размешчана ў конусе нарастання кораня і дае пачатак каранёваму чахольчыку.

калі́т

(н.-лац. colitis, ад гр. kolon = абадочная кішка)

запаленне слізістай абалонкі тоўстай кішкі.

каліта́

(тат. kalta)

1) вялікі кашалёк, сумка для грошай (у 14—18 ст.);

2) сумка, торба (у народных гаворках).

калі́ф

(ар. chalifa = спадчыннік, наступнік)

тое, што і халіф.