Verbum

ка́рда

(фр. carde = воўначасалка)

скураная або з прагумаванай тканіны паласа, усаджаная стальнымі іголкамі для машыннага часання воўны, бавоўны, лёну або для ўтварэння ворсу.

кардадро́м

(ад корда- + -дром)

пляцоўка для правядзення спаборніцтваў і выпрабаванняў авіямадэляў пры дапамозе корды.

кардаі́ты

(н.-лац. cordaitales, ад Corda = прозвішча аўстр. батаніка)

вымерлыя дрэвавыя голанасенныя расліны з тоўстым ствалом і ланцэтападобным лісцем, якія існавалі ў палеазоі.

кардаміно́псіс

(н.-лац. cardaminopsis)

травяністая расліна сям. крыжакветных з апушаным лісцем і белаватымі або светла-ліловымі кветкамі; расце на сухіх схілах, пустках, у хваёвых лясах і інш.

кардамо́н

(гр. kardamomon)

травяністая расліна сям. імбірных, пашыраная ў тропіках, а таксама насенне гэтай расліны, якое ўжываюць як вострую прыправу.

карда́н

[іт. cardano, ад G. Cardano = прозвішча іт. матэматыка (1501—1576)]

1) прыстасаванне для захавання нязменным становішча якога-н. падвешанага цела пры хістанні апор;

2) механізм, які забяспечвае павароты двух валоў пад зменным вуглом (у аўтамабілях, трактарах і інш.).

кардана́ж

(фр. cartonnage)

невялікія вырабы з кардону і паперы (каробкі, футляры, цацкі і інш.).

карда́рыя

(н.-лац. cardaria)

травяністая расліна сям. крыжакветных з дробнымі белымі пахучымі кветкамі ў густых шчытках на верхавінцы сцябла, пашыраная ў Міжземнамор’і і Сярэд. Азіі; на Беларусі заносная.

кардо́н​¹

(фр. carton, ад іт. cartone)

спецыяльная тоўстая цвёрдая папера (напр. паліграфічны к., абутковы к.).

кардо́н​²

(фр. cordon)

1) дзяржаўная граніца;

2) пагранічны або загараджальны атрад, а таксама месца яго знаходжання;

3) пост аховы лесу, запаведніка (лясны к.).