Verbum

Кара́н

(тур. koran, ад ар. qur’ān = чытанне, кніга)

свяшчэнная кніга ісламу, у якой змяшчаюцца догматы і палажэнні мусульманскай рэлігіі.

каранава́ць

(польск. koronować, ад лац. coronare)

праводзіць цырымонію каранацыі.

каранара-

(лац. coronarius = вяночны)

першая састаўная частка складаных слоў, што выражае паняцце «які мае адносіны да вянечных артэрый сэрца».

каранарасклеро́з

(ад каранара- + склероз)

паражэнне артэрый сэрца, выкліканае часцей за ўсё атэрасклерозам.

каранараспа́зма

(ад каранара- + спазма)

часовае звужэнне вянечных артэрый сэрца.

каранаратрамбо́з

(ад каранара- + трамбоз)

сардэчна-сасудзістае захворванне, якое характарызуецца ўтварэннем інфаркту ў мышцы сэрца ў выніку парушэння каранарнага кровазвароту; інфаркт міякарда.

карана́рны

(лац. coronarius = вянечны);

анат. к-ыя сасуды — вянечныя сасуды сэрца.

каранары́т

(ад лац. coronarius = вянечны)

запаленне вянечных артэрый сэрца пры калагенозах і некаторых іншых хваробах.

карана́цыя

(польск. koronacja, ад лац. coronatio)

урачыстая цырымонія ўскладання кароны на манарха, які ўступіў на трон.

каранда́ш

(рус. карандаш, ад цюрк. kara = чорны + tas = камень)

прылада для пісьма, чарчэння, малявання ў выглядзе тонкай палачкі з графітавым або іншым сардэчнікам.