Verbum

карава́н

(кр.-тат., тур. karwan, ад перс. kärvān)

1) група ўючных жывёл, якія перавозяць грузы, людзей у пустынях, стэпах (напр. к. вярблюдаў);

2) перан. доўгая чарада аднародных істот, прадметаў, якія рухаюцца ў адным напрамку (напр. к. воблакаў);

3) група суднаў, якія ідуць адно за другім або выконваюць агульную задачу.

карава́нінг

(англ. caravaning, ад caravan = прычэп, фургон)

перасоўны будыначак для аўтатурыстаў.

карава́н-сара́й

(ад перс. kärvān = караван + särai = палац)

пастаялы заезны і гандлёвы двор для караванаў у краінах Усходу.

караве́ла

(іт. caravella, ад ісп. carabela)

старадаўняе марское паруснае судна са складанай сістэмай парусоў.

караву́л

(цюрк. karaul)

1) узброеная варта (паставіць к.);

2) нясенне варты (быць у каравуле).

карага́на

(н.-лац. caragana, ад цюрк. karagana)

кустовая расліна сям. бабовых з парнаперыстаскладаным лісцем і жоўтымі кветкамі, пашыраная ва Усх. Еўропе і Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

карага́ч

(цюрк. kara agač = чорнае дрэва)

лісцевае дрэва сям. вязавых з шатрападобнай кронай, пашыранае ў Сярэд. Азіі і Закаўказзі.

караге́н

(англ. carrageen)

прамысловая назва некалькіх відаў марскіх чырвоных водарасцяў выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай, папяровай, харчовай прамысловасці.

карагёз

(тур. karagöz = чарнавокі)

персанаж турэцкага народнага тэатра лялек, а таксама назва лялечнага тэатра ў Турцыі.

кара́зія

(лац. corrasio = абточванне)

працэс механічнага ўздзеяння на горныя пароды рухомых мас абломачнага матэрыялу, які перамяшчаецца ветрам, вадой, лёдам.