Verbum

карда́рыя

(н.-лац. cardaria)

травяністая расліна сям. крыжакветных з дробнымі белымі пахучымі кветкамі ў густых шчытках на верхавінцы сцябла, пашыраная ў Міжземнамор’і і Сярэд. Азіі; на Беларусі заносная.

кардо́н​¹

(фр. carton, ад іт. cartone)

спецыяльная тоўстая цвёрдая папера (напр. паліграфічны к., абутковы к.).

кардо́н​²

(фр. cordon)

1) дзяржаўная граніца;

2) пагранічны або загараджальны атрад, а таксама месца яго знаходжання;

3) пост аховы лесу, запаведніка (лясны к.).

кардулегастэры́ды

(н.-лац. cordulegasteridae)

сямейства насякомых атрада стракоз; жывуць каля берагоў рэк і ручаёў.

кардыеры́т

[ад фр. P. Cordier = прозвішча фр. геолага (1777—1861)]

мінерал класа сілікатаў, бясколерны або сіняга колеру, каштоўны камень.

кардыё-

гл. кардыя-.

кардыёграф

(ад кардыё- + -граф)

прыбор для рэгістрацыі работы сэрца.

кардыёіда

(ад кардыё- + eidos = выгляд)

мат. крывая, апісаная пунктам акружнасці, якая са знешняга боку дакранаецца да нерухомай акружнасці, калі дыяметры абедзвюх акружнасцей роўныя (па форме нагадвае контур сэрца).

кардыёлаг

(ад кардыё- + -лаг)

спецыяліст па кардыялогіі.

кардылье́ра

(ісп. cordillera = хрыбет, горны ланцуг)

выцягнутая ў адным напрамку горная краіна, якая складаецца з хрыбтоў, размешчаных адзін за другім або кулісападобна.