Verbum

калі́бры

[ісп. colibri, ад індз. col-ib(a)n]

вельмі маленькая птушка з прыгожым яркім апярэннем; харчуецца нектарам кветак, насякомымі і павукамі; водзіцца ў Амерыцы.

калігра́ф

(ад гр. kalos = прыгожы + -граф)

чалавек, які валодае майстэрствам пісаць роўным прыгожым почыркам.

калігра́фія

(гр. kalligraphia, ад kalos = прыгожы + grapho = пішу)

майстэрства пісаць роўным прыгожым почыркам.

калідо́р

(іт. corridore)

1) праход, які злучае асобныя часткі будынка;

2) перан. вузкая, доўгая прастора, якая злучае сабой што-н., праход (напр. горны к., паветраны к.).

каліе́ла

(н.-лац. koliella)

аднаклетачная або ніткаватая зялёная водарасць сям. элакатотрыксавых, якая трапляецца ў планктоне азёр, рэк, у глебе, на снезе.

калі́за

(н.-лац. colisa)

рыба атрада акунепадобных, якая пашырана ў вадаёмах Паўд.-Усх. Азіі.

калі́зія

(лац. collisio)

1) вострае сутыкненне супрацьлеглых поглядаў, імкненняў, інтарэсаў (жыццёвая к.);

2) адлюстраванне жыццёвых канфліктаў у мастацкім творы (сюжэтная к.);

3) юр. разыходжанне паміж асобнымі законамі адной дзяржавы або супярэчнасць законаў, судовых рашэнняў розных дзяржаў;

4) геал. сутыкненне вялізных літасферных пліт або кантынентаў.

ка́лій

(н.-лац. kalium, ад ар. alkali = паташ)

хімічны элемент, шчолачны метал серабрыста-белага колеру; выкарыстоўваецца як матэрыял электродаў у хімічных крыніцах току, як гетэр у вакуумных радыёлямпах і інш.

калі́ма

(н.-лац. kallima)

матылёк сям. німфалідаў з яркімі плямамі на верхнім баку крылаў, пашыраны ў тропіках Азіі і Афрыкі.

каліма́тар

(ад лац. collimare, скажонага collineare = накіроўваць па прамой лініі)

1) аптычная сістэма для атрымання пучкоў паралельных прамянёў;

2) невялікая падзорная труба, у фокусе якой крыжападобна нацягнутыя ніткі.