Verbum

памчаць, ✂; зак.

1. Пачаць імчаць, везці вельмі хутка.

   • Коні памчалі павозку.

2. Тое, што і памчацца (разм.).

   • Воўк памчаў у лес.

памыі, ✂.

Брудная вада з харчовымі адкідамі пасля мыцця пасуды і пад.

• Балейка для памыяў.
• Абліць памыямі каго-н. (таксама перан. ачарніць, абняславіць).

|| прым. памыйны, ✂.

• Памыйная яма (памыйніца).

памыйніца, ✂, ж.

1. Памыйная яма, месца, куды выліваюць памыі.

2. Пасудзіна, у якую зліваюць памыі.

памыліцца, ✂; зак.

Зрабіць памылку.

• П. ў падліках.

|| незак. памыляцца, ✂.

памылка, ✂, ж.

Няправільнасць у дзеяннях, думках.

• П. ў разліках.
• Напісаць без памылак.
• Выправіць памылку.

◊

• Памылка друку — памылка ў друкаваным тэксце.

памылковы, ✂.

Няправільны, з памылкай.

• Памылковае ўяўленне.
• Памылкова (прысл.) дзейнічаць.

|| наз. памылковасць, ✂.

памысны, ✂ (разм.).

1. Жаданы, згодны з думкамі.

   • Памысная будучыня.

2. Удалы, шчаслівы.

   • П. паход.

|| наз. памыснасць, ✂.

памякчэлы, ✂.

1. Які памякчэў, стаў мяккім.

   • П. воск.

2. перан. Які страціў суровасць, стаў больш лагодным.

памяло, ✂, н.

Венік з яловых, сасновых галінак, надзеты на доўгую палку, для вымятання, абмятання чаго-н.

• Вымятаць печ памялом.

памянуць, ✂; зак.

1. Успомніць, упамянуць у размове (разм.).

   • П. дабром каго-н.

2. Наладзіць, справіць чые-н. памінкі.

   • П. нябожчыка.

3. У веруючых: памаліцца за ўпакой памёршых.

|| незак. памінаць, ✂.

• Памінай як звалі.

|| наз. памінанне, ✂.