Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пакража, , ж.

  1. гл. красці.

  2. Украдзеная рэч.

    • Адшукаць пакражу.

пакрапаць, ; зак.

Выпасці (пра дробны дождж).

  • Дождж пакрапаў і перастаў.

пакрапваць, ; незак.

Злёгку, з перапынкамі крапаць (пра дождж).

  • Стаў п. дождж.

пакрасці, ; зак.

Украсці ўсё, многае.

  • Многа рэчаў пакралі.

пакручасты, .

  1. Які мае многа крутых звілін.

    • Пакручастая рака.
  2. Які звіваецца; не прамы.

    • П. плюшч.

|| наз. пакручастасць, .

пакрыкваць, ; незак.

Злёгку час ад часу крычаць (у 1 і 3 знач.).

  • Недзе ў гушчары пакрыкваў драч.
  • Фурманы пакрыквалі на коней.

пакрысе, прысл.

  1. Патроху, невялікімі долямі.

    • П. ўсяго пакаштаваць.
  2. Паступова, не адразу.

    • Рабіць гэта можна п.

пакрытыкаваць, ; зак.

Выказаць крытычныя заўвагі пра каго-, што-н.

  • П. каго-н. за недахопы.

пакрыўджаны, .

Які выражае пачуццё крыўды.

  • П. тон.
  • П. позірк.

пакрыўдзіцца, ; зак.

Адчуць крыўду, абразіцца.

  • П. за заўвагу.