Verbum

патрыярх, ✂, м.

1. Старэйшына роду, родавай абшчыны.

2. Вышэйшая духоўная асоба, кіраўнік праваслаўнай царквы (у 1 знач.).

|| прым. патрыяршы, ✂.

патрыярхальны, ✂.

1. гл. патрыярхат.

2. перан. Верны старым традыцыям, устарэлы, традыцыйны.

   • П. ўклад жыцця.
   • Патрыярхальныя звычкі.

|| наз. патрыярхальнасць, ✂.

патрыярхат, ✂, м.

К перыяду распаду першабытнаабшчыннага ладу: эпоха, што змяніла сабой матрыярхат, для якой характэрна пануючае становішча мужчыны ў гаспадарчым і грамадскім жыцці.

|| прым. патрыярхальны, ✂.

патрыярхія, ✂, ж.

Вобласць, падначаленая патрыярху (у 2 знач.)

патрыятызм, ✂, м.

Адданасць і любоў да сваёй айчыны, да свайго народа.

|| прым. патрыятычны, ✂.

патрыятычны, ✂.

1. гл. патрыятызм.

2. Прасякнуты патрыятызмам.

   • П. ўчынак.

|| наз. патрыятычнасць, ✂.

патрэба, ✂, ж.

Неабходнасць чаго-н., у чым-н.

• Прыйсці да каго-н. па патрэбе.

◊

• Па сваёй патрэбе — па натуральнай неабходнасці.

патрэбна, безас. у знач. вык.

Неабходнасць мець, трэба.

• На гэта п. шмат часу.

патрэбнасць, ✂, ж.

Неабходнасць у чым-н., якая патрабуе задавальнення.

• П. у кватэры.
• Матэрыяльныя і культурныя патрэбнасці.

патрэбны, ✂.

Неабходны, які патрэбен.

• Патрэбная колькасць чаго-н.
• Яму патрэбны грошы.