Verbum

патрон​¹, ✂, м.

1. Гільза з капсулем, зарадам і куляй (або шротам).

   • Баявыя патроны.

2. Полая трубка, цыліндр для ўсталявання чаго-н. у розных прыстасаваннях, прыборах (спец.).

|| прым. патронны, ✂.

патрон​², ✂, м.

1. У старажытным Рыме: асоба, якая брала пад сваю апеку бедных.

2. Гаспадар прадпрыемства, фірмы.

3. перан. Заступнік, абаронца (кніжн.).

патроннік, ✂, м. (спец.).

Задняя частка канала ствала агнястрэльнай зброі, куды ўкладваецца патрон​¹ (у 1 знач.).

патроху, прысл.

1. У невялікай колькасці, нямнога.

   • Ён есць п., але часта.

2. Паступова, з цягам часу.

   • Хворы пачаў п. папраўляцца.

патрубак, ✂, м. (спец.).

Кароткая трубка, якая служыць адводам у трубаправодах, рэзервуарах і пад.

|| прым. патрубкавы, ✂.

патруль, ✂, м.

Невялікая група ад воінскага падраздзялення, ад міліцыі, ад грамадскай аховы (ці ваеннае судна, самалёт) для нагляду за парадкам, за бяспекай у пэўным раёне.

• Баявы п.
• П. міліцыі.
• Зялёны п. (па ахове лесу).

|| прым. патрульны, ✂.

• Патрульная служба.

патруляваць, ✂; незак.

Выконваць патрульную службу.

патрыёт, ✂, м.

1. Чалавек, прасякнуты патрыятызмам.

   • Быць патрыётам сваёй радзімы.

2. перан., чаго. Чалавек, шчыра адданы якой-н. справе, які горача любіць што-н.

   • П. свайго калектыву.

|| ж. патрыётка, ✂.

патрыманы, ✂.

Не новы, які выкарыстоўваўся.

• Гандляваць патрыманай мэбляй.

патрыцый, ✂, м.

Арыстакрат у старажытным Рыме.

|| ж. патрыцыянка, ✂.

|| прым. патрыцыянскі, ✂.