Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пасіраціць, ; зак.

Зрабіць сіротамі ўсіх, многіх.

  • Вайна пасіраціла дзяцей.

пасіў, , м. (спец.).

Сукупнасць даўгоў і абавязацельстваў прадпрыемства; проціл. актыў.

|| прым. пасіўны, .

  • П. рахунак.

пасіўны, .

  1. Які не праяўляе дзейнасці, неэнергічны, абыякавы да ўсяго; проціл. актыўны.

    • П. наглядальнік.
    • Пасіўна (прысл.) адносіцца да чаго-н.
  2. Залежны, пазбаўлены самастойнасці.

    • Іграць пасіўную ролю ў чым-н.
  3. Пра знешні гандаль: такі, пры якім увоз перавышае вываз (спец.).

    • П. баланс знешняга гандлю.

|| наз. пасіўнасць, .

паскакаць, ; зак.

  1. Правесці некаторы час скачучы.

    • П. на вяселлі.
  2. Пачаць скакаць, кінуцца наўскач.

    • Заяц паскакаў у лес.

паскалупваць, ; зак.

Скалупаць усё, многае.

паскаральнік, , м. (спец.).

Устройства, устаноўка для паскарэння якіх-н. працэсаў, руху чаго-н.

  • Пнеўматычны п.

паскарачаць, ; зак.

Скараціць усё, многае.

  • П. тэрміны выканання работ.

паскарэнне, , н.

  1. гл. паскорыцца, -ць.

  2. У фізіцы: велічыня хуткасці руху за адзінку часу.

    • Адзінка паскарэння.

паскварыць, ; зак.

  1. Пераскварыць усё, многае.

    • П. сала.
  2. Скварыць некаторы час.

пасквіль, , м.

Твор паклёпніцкага, зневажальнага характару.

  • Злосны п.

|| прым. пасквільны, .