Verbum

замілаваць, ✂; зак.

Прывесці ў замілаванне.

• Дзяўчынка замілавала нас сваёй ласкавасцю.

|| незак. замілоўваць, ✂.

замінка, ✂, ж. (разм.).

1. Затрымка, перашкода.

   • З. ў руху паяздоў.

2. Перапынак пры маўленні.

   • Гаварыць з замінкамі.

замінулы, ✂ (разм.).

Які папярэднічае мінуламу.

• З. год.

замітусіцца, ✂; зак.

Пачаць мітусіцца.

замкнёны, ✂.

1. Адасоблены, адлучаны ад грамадства; заняты сваімі вузкімі інтарэсамі.

   • Замкнёнае асяроддзе.

2. Некампанейскі, скрытны.

   • З. характар.
   • З. чалавек.

|| наз. замкнёнасць, ✂.

замкнуты, ✂.

Тое, што і замкнёны.

|| наз. замкнутасць, ✂.

замкнуцца, ✂; зак.

1. Зачыніцца (пра замок) або зачыніцца на замок, ключ.

   • Замок замкнуўся.
   • З. ў пакоі.

2. Злучыцца канцамі.

   • Ланцуг электраправодкі замкнуўся.
   • Круг замкнуўся (перан. усё вытлумачылася, стала на свае месцы).

3. перан., у што, у чым і без дапаўнення. Адасобіцца, перастаўшы мець зносіны з іншымі.

   • З. ў сабе.
   • З. ў сваёй праблеме.

|| незак. замыкацца, ✂.

|| наз. замыканне, ✂.

• Кароткае з. (спец.).

замкнуць, ✂; зак.

1. Зачыніць на замок, на ключ.

   • З. дзверы.
   • З. хату.

2. Памясціць куды-н., зачыніўшы на замок.

   • З. ката ў каморы.
   • З. паперы ў скрынку.

3. Злучыць канцы, крайнія часткі чаго-н.

   • З. электрычны ланцуг.
   • З. кола акружэння.

|| незак. замыкаць, ✂.

|| прым. замыкальны, ✂.

• Замыкальныя мускулы (у малюска).

замлелы, ✂ (разм.).

1. Анямелы, адзеравянелы.

   • Замлелыя ногі.

2. Млявы, расслаблены (пра стан чалавека).

   • Замлелая дзяўчынка.

|| наз. замлеласць, ✂.

замнога, прысл. (разм.).

Мнагавата, занадта многа, больш, чым трэба.