Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

падарожжа, , н.

Паездка або перамяшчэнне пяшком па далёкіх краінах, мясцовасцях.

  • П. па моры.
  • Кругасветнае п.

падарожная, , ж.

Даўней: пасведчанне на права карыстання ў дарозе казённымі коньмі.

падарожнік1, , м.

  1. Той, хто падарожнічае, вандроўнік.

    • Прайсці месцамі славутых падарожнікаў.
  2. Той, хто знаходзіцца ў дарозе, прахожы.

|| ж. падарожніца, .

падарожнік2, , м.

Тое, што і трыпутнік.

|| прым. падарожнікавы, .

падарожнічаць, .

Рабіць падарожжа, вандраваць.

падарожны, .

  1. Які мае адносіны да падарожжа.

    • Падарожныя нататкі.
  2. Які звязаны з дарогай (у 3 знач.), знаходзіцца ў дарозе.

    • Падарожныя людзі.
  3. Падарожнік.

  4. падарожныя грошы — грошы за праезд на паштовых конях ці за праезд па чыгунцы афіцэраў і чыноўнікаў у старой Расіі.

падарунак, , м.

Рэч, якую дораць, падарылі.

  • Зрабіць п.
  • Атрымаць п.

|| памянш. падаруначак, .

|| прым. падарункавы, .

падасінавік, , м.

Ядомы грыб з чырванавата-жоўтай шапкай.

падаслаць1, ; зак.

  1. Паслаць з тайнай мэтай.

    • П. шпіёна.
  2. Прыслаць (у 2 знач.; разм.).

    • П. фурманку.

|| незак. падсылаць, .

|| наз. падсылка, і падсыланне, .

падаслаць2, ; зак.

Паслаць пад што-н.

  • П. пярыну.

|| незак. падсцілаць, .

|| наз. подсціл, , падсцілка, і падсціланне, .