Verbum

задзьмуць, ✂; зак.

1. Дзьмучы, затушыць.

2. Пачаць дзьмуць.

   • Задзьмуў вецер.

|| незак. задзімаць, ✂.

задзяўбці, ✂; зак.

1. Забіць, прыбіць ударамі дзюбы.

   • Каршун задзёўб курыцу.

2. Пачаць дзяўбці.

|| незак. задзёўбваць, ✂.

задне...

Першая частка складаных прыметнікаў у знач. задні, напр. заднепаднябенны, заднеязычны.

задні, ✂.

Які знаходзіцца ззаду, накіраваны назад.

• Заднія ногі каня.
• Задняе кола.
• З. ход (ход назад).
• Заднім днём (больш раннім, чым было на самой справе).

◊

• Без задніх ног (разм.) — пра вялікую стомленасць.

• Заднім розумам моцны (разм.) — пра непрадбачлівага, някемлівага чалавека.

заднік, ✂, м.

1. Частка абутку над абцасам, якая ахоплівае пяту.

2. Дэкарацыя на заднім плане сцэны (спец.).

задобрыць, ✂; зак.

Выклікаць у каго-н. прыхільнасць да сябе падарункамі, паслугамі і пад.

|| незак. задобрываць, ✂.

задок, ✂, м.

Задняя частка якога-н. прадмета (звычайна пра павозку, мэблю).

• Сесці ў задку калёс.
• Цялячы з.

задоўга, прысл.

За многа часу перад чым-н., да чаго-н.

• З. да пачатку заняткаў.

задоўгі, ✂ (разм.).

1. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба.

   • Задоўгая вяроўка.

2. Занадта доўгі ў часе.

   • З. тэрмін.

задраіць, ✂; зак. (спец.).

Наглуха зачыніць.

• З. люкі.

|| незак. задрайваць, ✂.