Verbum

санітарны, ✂.

1. гл. санітарыя.

2. Які выконваецца паводле патрабаванняў санітарыі; звязаны з ажыццяўленнем мерапрыемстваў па санітарыі.

   • Санітарная асвета.
   • С. стан памяшкання.
   • С. нагляд.

3. У арміі: які мае адносіны да медыцынскай службы.

   • Санітарная часць.
   • С. пункт.
   • С. цягнік.
   • С. інструктар.

санітарыя, ✂, ж.

Сукупнасць мерапрыемстваў, накіраваных на захаванне і ажыццяўленне правіл гігіены, на ахову здароўя насельніцтва.

|| прым. санітарны, ✂.

санкі, ✂.

1. Тое, што і сані (у 1 знач.).

2. Невялікія сані для перавозу грузаў уручную, для катання з горак.

|| памянш. саначкі, ✂.

|| прым. саначны, ✂.

санкцыя, ✂, ж.

1. Зацвярджэнне вышэйшай інстанцыяй, дазвол на што-н. (кніжн.).

   • Атрымаць санкцыю старшыні.

2. У міжнародным праве: мера ўздзеяння ў адносінах да дзяржавы, якая парушае свае абавязацельствы, дагаворы, а таксама наогул тая ці іншая мера ўздзеяння ў адносінах да правапарушальніка (спец.).

   • Прымяніць эканамічныя санкцыі.

санкцыяніраваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Даць (даваць) санкцыю (у 1 знач.) на што-н.

• С. чыё-н. рашэнне.

санлівец, ✂, м.

Санлівы чалавек.

|| ж. санліўка, ✂.

санлівы, ✂.

Які вельмі любіць спаць, схільны да сну, вялы.

• Санлівае дзіця.
• С. выгляд.

|| наз. санлівасць, ✂.

санорны, ✂:

• санорны зычны гук (спец.) — зычны гук, які вымаўляецца з перавагай голасу над шумам (напр. л, м, н).

саноўнік, ✂, м. (уст.).

Асоба, якая мае высокі чын, сан.

• Царскі с.

|| ж. саноўніца, ✂.

|| прым. саноўніцкі, ✂.

саноўны, ✂ (уст.).

Які мае высокі сан (у 1 знач.).

• Чыталі оду ў прысутнасці саноўных асоб.