Verbum

пашыральны, ✂.

Які служыць для пашырэння, расшырэння чаго-н.

пашыраны, ✂.

1. Павялічаны, больш поўны па складу, зместу.

   • Пашыранае пасяджэнне.
   • Пашыраная праграма.

2. Шырока вядомы, шырока распаўсюджаны.

   • Пашыраная з’ява.
   • П. прыём.

|| наз. пашыранасць, ✂.

пашырыцца, ✂; зак.

1. Стаць больш шырокім, расшырыцца.

   • Трэшчына пашырылася.

2. Павялічыцца ў колькасці, аб’ёме.

   • Вытворчасць пашырылася.

3. Стаць вядомым многім, распаўсюдзіцца.

   • Чуткі хутка пашырыліся.

4. Расшырыць кола свайго дзеяння, ахапіць сабой.

   • Хвароба пашырылася.

5. перан. Стаць больш шырокім па зместу, узмацніцца, паглыбіцца.

   • Кругагляд пашырыўся.

|| незак. пашырацца, ✂.

|| наз. пашырэнне, ✂.

пашырыць, ✂; зак.

1. Зрабіць больш шырокім, расшырыць.

   • П. вуліцу.

2. Павялічыць у колькасці, у аб’ёме.

   • П. завод.

3. перан. Зрабіць больш шырокім па зместу, узмацніць, паглыбіць.

   • П. кола інтарэсаў.

4. Зрабіць шырока вядомым, даступным многім.

   • П. перадавы вопыт.

5. Расшырыць кола дзеяння чаго-н.

   • П. наватарскі пачын па ўсёй рэспубліцы.

|| незак. пашыраць, ✂.

|| наз. пашырэнне, ✂.

пашыць, ✂; зак.

1. Правесці некаторы час, займаючыся шыццём.

2. Зрабіць, вырабіць шыццём.

   • П. сукенку.

|| наз. пашыў, ✂ і пашыўка, ✂.

|| прым. пашывачны, ✂.

• Пашывачная арцель.

паэзія, ✂, ж.

1. Славесная мастацкая творчасць, пераважна вершаваная.

2. Творы, напісаныя вершаванай мовай.

   • П. і проза.
   • Рамантычная п.
   • Беларуская п.

3. перан., чаго. Што-н. прыгожае, велічнае, узвышанае, што хвалюе, уздзейнічае на пачуцці.

   • Краявіды, поўныя паэзіі.

|| прым. паэтычны, ✂.

паэма, ✂, ж.

Вялікі вершаваны лірыка-эпічны твор.

• Гераічная п.

|| прым. паэмны, ✂.

паэт, ✂, м.

1. Аўтар вершаваных, паэтычных твораў.

   • Янка Купала — народны беларускі п.

2. перан. Чалавек, надзелены паэтычнымі адносінамі да свету, да жыцця.

   • П. у душы.
   • П. у сваёй справе.

|| ж. паэтэса, ✂.

паэтызаваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Падаць (-даваць) у паэтычным, узнёслым выглядзе.

• П. рэчаіснасць.

паэтыка, ✂, ж.

1. Тэорыя літаратуры, вучэнне аб паэтычнай творчасці.

2. Раздзел тэорыі літаратуры, які вывучае структуру і творчыя прыёмы паэтычных твораў, іх форму і прынцыпы аналізу.

3. Паэтычная манера, уласцівая дадзенаму паэту, напрамку, эпосе.

   • П. Янкі Купалы.
   • П. класіцызму.