Verbum

залаціцца, ✂; незак.

1. Станавіцца залатым.

   • Жыта залоціцца.

2. Віднецца (пра што-н. залатое, залацістае).

   • У далечыні залоцяцца пяскі.

залаціць, ✂; незак.

1. Пакрываць золатам, пазалотай.

   • З. лыжкі.

2. Асвятляючы, надаваць чаму-н. залацісты колер.

   • Сонца залоціць лес.

|| зак. вызалаціць, ✂ і пазалаціць, ✂.

|| наз. залачэнне, ✂.

|| прым. залацільны, ✂.

залачоны, ✂ і залочаны, ✂.

Пакрыты слоем золата.

• З. купал.

залашчыць, ✂; зак. (разм.).

Стаміць, змучыць ласкамі.

• З. шчаня.

залвіца, ✂, ж.

Мужава сястра.

• З. не сястрыца (з нар.).

залгацца, ✂; зак. (разм.).

Лгучы, зусім заблытацца.

залегчы, ✂; зак.

1. Легчы надоўга.

   • З. ў логава.

2. Размясціцца дзе-н. скрытна.

   • З. ў засаду.
   • З. ў акопах.

3. Размясціцца, памясціцца.

   • Руда залегла на глыбіні двух метраў.
   • Трывога залягла ў сэрцы (запала).

|| незак. залягаць, ✂.

заледзянелы, ✂.

Пакрыты лёдам, абледзянелы.

• Заледзянелыя шыбы.

залежнасць, ✂, ж.

1. Адносіны адной з’явы да другой як выніку да прычыны.

   • З. рыначных цэн ад попыту.
   • У залежнасці ад абставін.

2. Падпарадкаванасць іншым, чужой уладзе, волі.

   • Прыгонная з.
   • Быць у залежнасці.

3. У граматыцы: фармальная падпарадкаванасць аднаго слова ці сказа другому.

   • З. даданага сказа ад галоўнага.

залежны, ✂.

1. Які знаходзіцца ў залежнасці.

   • З. чалавек.
   • Залежныя краіны.

2. Абумоўлены чым-н., які ўтрымлівае ў сабе залежнасць (у 2 знач.).

   • Залежнае становішча.

3. Які выражае залежнасць (у 3 знач. і спец.).

   • Залежнае слова.

4. У граматыцы: які мае адносіны да форм дзеяслова, якія абазначаюць, што суб’ект падвяргаецца дзеянню з боку аб’екта.

   • З. стан.
   • Дзеепрыметнік залежнага стану.