Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

парча, , ж.

Шчыльная ўзорыстая шаўковая тканіна, патыканая залатымі або сярэбранымі ніткамі.

|| прым. парчовы, .

парша, , ж.

Заразная скурная хвароба, а таксама струпы, якія паяўляюцца пры гэтай хваробе на скуры пад валасамі.

паршывец, , м. (разм.).

Дрэнны, паршывы (у 2 знач.) чалавек, нягоднік.

|| ж. паршыўка, .

паршывець, ; незак. (разм.).

Пакрывацца паршой.

|| зак. запаршывець, і апаршывець, .

паршывы, .

  1. Пакрыты паршой.

    • П. кот.
  2. перан. Вельмі дрэнны, не варты ўвагі (разм.).

    • Паршывыя дровы.

|| наз. паршывасць, .

парывацца, ; незак.

Настойліва імкнуцца, намервацца што-н. зрабіць.

  • Яна ўвесь час парывалася нешта сказаць.

парывісты, .

  1. З рэзкімі раптоўнымі парывамі, няроўны.

    • П. вецер.
  2. Рэзкі, імклівы, не плаўны.

    • Парывістыя рухі.
  3. Які дзейнічае парывамі (у 2 знач.), які лёгка захапляецца.

    • Парывістая натура.

|| наз. парывістасць, .

  • П. у рухах, у манерах.

парыжэлы, .

Які парыжэў, выцвіў.

  • П. капялюш.

парык, , м.

Накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову.

  • Насіць п.
  • Акцёр у парыку.

|| памянш. парычок, .

|| прым. парыковы, .

парыльны, .

Прызначаны для таго, каб парыць (у 1 і 2 знач.), парыцца.

  • П. чан.