Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

павярнуць, ; зак.

  1. Варочаючы, змяніць становішча каго-, чаго-н.

    • П. ключ.
    • П. хворага на другі бок.
  2. каго-што і без дапаўнення. Змяніць напрамак, шлях руху.

    • П. з вуліцы ў завулак.
    • П. каня назад.
    • Дарога павярнула ў лес.
  3. перан. Даць чаму-н. іншы напрамак, развіццё.

    • П. гаворку на іншы лад.
    • П. справу па-свойму.

|| незак. паварочваць, .

|| наз. паварот, .

павярхоўны, .

Які не дае глыбокага аналізу, не закранае сутнасць чаго-н., несур’ёзны.

  • Павярхоўнае знаёмства са справамі.
  • Павярхоўна (прысл.) ведаць што-н.

|| наз. павярхоўнасць, .