Verbum

папіхіч, ✂, м. (разм.).

Чалавек, якім панукаюць, зняважліва распараджаюцца.

папіць, ✂; зак.

Тое, што і выпіць.

• П. малака.

папка, ✂, ж.

Вокладка з кардону, скуры і пад. для папер.

• П. для спраў.

|| памянш. папачка, ✂.

|| прым. папачны, ✂.

паплавок, ✂, м.

1. Лёгкі плаваючы прадмет, які прымацоўваецца да лёскі, да сеткі або трымаецца на якары.

   • П. вудачкі.
   • П. невада.

2. Прыстасаванне, якое выкарыстоўваецца для надання плывучасці чаму-н. (род лодкі, прагумаваны мех, надзьмуты ветрам і пад.).

   • Мост на паплаўках.

|| прым. паплавочны, ✂ і паплаўковы, ✂.

паплесціся, ✂; зак.

Пайсці, не спяшаючыся або з намаганнем.

паплеціна, ✂, ж.

Прут, якім прымацоўваецца салома да латаў пры крыцці страхі.

паплечнік, ✂, м.

Таварыш па справе, саратнік.

• Паплечнікі па барацьбе.

|| ж. паплечніца, ✂.

паплёт, ✂, м., зб.

Пруты, пры дапамозе якіх салома прывязваецца да латаў пры крыцці страхі саломай.

паплін, ✂, м.

Шаўковая, паўшаўковая або баваўняная тканіна з дробным папярочным рубчыкам.

|| прым. паплінавы, ✂.

паплысці, ✂ і паплыць, ✂; зак.

Пачаць плысці, пусціцца ўплаў.

• Лодка паплыла ўніз па рацэ.
• Паплылі гады за гадамі (перан.).