Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеілнорстухчшыэюя’
абвгдеёжзійклмнпрстўфхцчшэюя-.

палятаць, ✂; зак.

  1. Прабыць некаторы час у палёце.

  2. Пабегаць да стомы (разм.).

    • Хлапчукі паляталі, паляталі ды змагліся.

паляўніцтва, ✂, н.

Занятак паляваннем.

паляўнічы, ✂, м.

Той, хто займаецца паляваннем.

паляцець, ✂; зак.

  1. гл. ляцець.

  2. Пачаць ляцець.