Verbum

палюбоўнік, ✂, м.

Мужчына, які знаходзіцца ў пазашлюбнай сувязі з жанчынай.

палюбоўніца, ✂, ж.

Жанчына, якая знаходзіцца ў пазашлюбнай сувязі з мужчынам.

палюбоўны, ✂.

Заснаваны на ўзаемнай згодзе, дружалюбны, мірны.

• Палюбоўная здзелка.
• Дамовіліся палюбоўна (прысл.).

палюляць, ✂; зак.

Правесці які-н. час, люляючы, калышучы.

• П. дзіця.

паля, ✂, ж.

Бервяно, брус, забіты ў грунт для апоры ў збудаваннях.

• Забіваць палі.
• Мост на палях.

|| прым. палевы, ✂.

паляванне, ✂, н.

Пошукі і высочванне звяроў, птушак з мэтай знішчэння (на каго-што) або лоўлі (за кім).

• П. на ваўкоў.
• П. за перапёлкамі.
• П. за варожым снайперам (перан.).

|| прым. паляўнічы, ✂.

• Паляўнічае таварыства.
• П. сабака.
• П. промысел.

паляваць, ✂; незак.

1. на каго, каго, за кім і без дапаўнення. Займацца паляваннем.

   • П. на ваўкоў.
   • Ён паляваў мядзведзя.
   • П. за перапёлкамі.
   • П. за варожым разведчыкам (перан.).

2. перан., за кім-чым або на што. Старацца раздабыць, атрымаць, украсці што-н. (разм.).

   • П. за рэдкай кнігай.

3. Знаходзіцца ў стане цечкі (пра жывёлу; спец.).

палявод, ✂, м.

Спецыяліст па паляводству.

паляводства, ✂, н.

Развядзенне палявых сельскагаспадарчых культур, а таксама навука аб палявых культурах.

|| прым. паляводчы, ✂.

палявы, ✂.

1. гл. поле.

2. Які знаходзіцца або які робіцца ў полі (не ў садзе, не ў лесе, не ў гарах).

   • Палявыя травы.
   • Палявая мыш.
   • Палявыя работы.

3. Які мае адносіны да баявых дзеянняў, паходны.

   • Палявая артылерыя.
   • Палявая пошта.
   • П. статут.
   • Палявая форма.