Verbum

самец, ✂, м.

1. Асобіна жывёлы мужчынскага полу.

2. Пра празмерна падкага да жанчын мужчыну.

самка, ✂, ж.

1. Асобіна жывёлы жаночага полу.

2. Пра празмерна пажадлівую жанчыну.

самкнуцца, ✂; зак.

1. Злучыцца, стаць шчыльным.

   • Шарэнгі самкнуліся.

2. Пра вочы, губы і пад.: заплюшчыцца, стуліцца.

   • Вусны самкнуліся.

|| незак. змыкацца, ✂.

самкнуць, ✂; зак.

1. Злучыць шчыльна адно з адным, зрабіць суцэльным.

   • С. ножкі цыркуля.
   • С. шарэнгі.

2. Пра вочы, губы і пад.: заплюшчыць, стуліць.

   • Ледзь самкнула вочы — будзільнік зазвінеў.

|| незак. змыкаць, ✂.

|| наз. змыканне, ✂.

самлелы, ✂.

1. Які страціў прытомнасць.

2. Здранцвелы, сшэрхлы.

   • Самлелая рука.

3. Знясілены ад працы, спёкі і пад.

самнамбула, ✂, ж.

Хворы на самнамбулізм.

самнамбулізм, ✂, м. (спец.).

Расстройства свядомасці, пры якім у сне чалавек аўтаматычна робіць звычайныя дзеянні, лунацізм.

|| прым. самнамбулічны, ✂.

самота, ✂, ж.

1. Адзінота, знаходжанне ў адзіноцтве.

   • Застацца ў самоце.

2. Стан, самаадчуванне самотнага; смутак, туга.

самотнік, ✂, м.

1. Манах, пустэльнік, які жыве ў скіце (уст.).

2. перан. Чалавек, які пазбягае людзей, вядзе адасобленае жыццё.

|| ж. самотніца, ✂.

|| прым. самотніцкі, ✂.

самотнічаць, ✂; незак. (разм.).

Жыць на адзіноце, быць самотным.