Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пасмуглелы, .

Які стаў смуглым, смуглейшым.

  • П. твар.

пасмяротны, .

Які ажыццёўлены або ўзнік пасля смерці (пра што-н., што адносіцца да дзейнасці нябожчыка).

  • Пасмяротнае выданне твораў пісьменніка.
  • Узнагароджаны пасмяротна (прысл.).

паснуць, ; зак.

Заснуць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.

  • Дзеці паснулі.

пасол, , м.

Дыпламатычны прадстаўнік вышэйшага рангу.

  • Сустрэча на ўзроўні паслоў.

|| прым. пасольскі, .

пасольства, , м.

Дыпламатычнае прадстаўніцтва, якое ўзначальваецца паслом, а таксама будынак, у якім знаходзіцца гэта прадстаўніцтва.

|| прым. пасольскі, .

пасопваць, ; незак.

Сапці злёгку, час ад часу.

  • Дзіця пасопвала ў калысцы.

пасохлы, .

  1. Які стаў сухім, страціў вільгаць; які перасох (пра вусны).

  2. Які завяў, засох ад неспрыяльных умоў.

    • Пасохлая трава.

пасохнуць, ; зак.

  1. Стаць сухім, высахнуць.

    • Бялізна пасохла.
  2. Засохнуць зусім — пра ўсё, многае.

    • Кветкі на клумбах пасохлі.

паспакайнелы, .

Які стаў спакайнейшым.

  • Паспакайнелыя пасля сумятні людзі.

паспарту, нескл., н.

Спецыяльная кардонная рамка ці падклейка пад фатаграфічны здымак, гравюру.