Verbum

застаялы, ✂.

1. Які доўгі час прастаяў, не рухаўся.

   • З. конь.

2. Які страціў свежасць ад працяглай нерухомасці.

   • Застаялая вада.

|| наз. застаяласць, ✂.

застаяцца, ✂; зак.

1. Доўга прастаяць без руху.

   • Коні застаяліся.

2. Страціць нармальны стан, сапсавацца, доўга знаходзячыся ў нерухомасці.

   • Вада застаялася.

3. Затрымацца, прастаяўшы доўга на адным месцы.

   • З. перад карцінай.

4. Застацца на доўгі час не выкарыстаным (разм.).

   • Летам асвяжальны напітак у магазіне не застаіцца.

|| незак. застойвацца, ✂.

застой, ✂, м.

1. Спыненне, затрымка ў руху, функцыяніраванні чаго-н.

   • З. крыві ў лёгкіх.
   • З. у правах.
   • Плацяжы знаходзяцца ў застоі.

2. Час пасіўнага, вялага стану грамадскага жыцця, думкі.

   • З. эканомікі.
   • З. у духоўным развіцці.

|| прым. застойны, ✂.

• Застойная вада.
• З. перыяд.

застолле, ✂, н.

Святочны стол з пачастункам, месца за сталом, а таксама ўсе тыя, што сядзяць за сталом.

• Поўнае з. гасцей.
• Гамоніць з.

застольны, ✂.

Які адбываецца за сталом (у час абеду, банкету і пад.).

• З. тост.
• Застольная песня.

застракацець, ✂; зак.

Пачаць стракацець.

• На паляне застракацелі кветкі.

застраміць, ✂; зак.

Увагнаць стрэмку ў што-н.

• З. нагу.

|| незак. застрэмліваць, ✂.

застрачыць​¹, ✂; зак.

Зашыць строчкай на швейнай машыне.

• З. складку.

|| незак. застрочваць, ✂.

застрачыць​², ✂; зак.

Пачаць страчыць (у 2 і 3 знач.).

• Застрачыў кулямёт.

застрашыць, ✂; зак.

Навесці страх, запужаць.

|| незак. застрашваць, ✂.