Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пакутнік, , м.

Чалавек, які перанёс або пераносіць пакуты.

  • Пакутнікі канцлагераў.

|| ж. пакутніца, .

|| прым. пакутніцкі, .

пакутны, .

  1. Тое, што і пакутлівы (у 1 знач.).

    • П. боль.
  2. Які пераносіць, церпіць пакуты.

    • П. чалавек.