Verbum

бах, выкл.

1. Ужыв. для абазначэння моцнага адрывістага гуку.

2. у знач. вык. Ужыв. са знач. дзеяслова бахнуць (разм.).

Бах шклянку аб падлогу.

бахі́лы, -аў, адз. бахіла, -ы, ж.

1. Самаробныя глыбокія гумавыя галёшы на валёнкі.

2. Спецыяльнае скураное адзенне для рыбалавецкіх і лесасплаўных промыслаў.

3. Спецыяльныя ахоўныя чахлы, якія надзяваюць на абутак.

Аднаразовыя б.

|| прым. бахі́льны, -ая, -ае.

бахма́ты, -ая, -ае.

Тое, што і бухматы.

ба́хнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак. (разм.).

1. Выцяцца, стукнуцца аб што-н.

Б. галавой аб вушак.

2. Паваліцца з шумам.

Б. на падлогу.

ба́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Утварыць моцны адрывісты гук, выстраліць.

Б. з вінтоўкі.

2. З шумам стукнуць, кінуць.

Б. шклянку на падлогу.

|| незак. ба́хаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ба́ханне, -я, н.

бахча́, -ы́, мн. -ы́, -э́й, ж.

Поле, на якім вырошчваюць гарбузы, кавуны, дыні.

|| прым. бахчавы́, -а́я, -о́е.

Бахчавыя культуры.

бахчаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па бахчаводстве.

бахчаво́дства, -а, н.

Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца вырошчваннем бахчавых культур.

|| прым. бахчаво́дны, -ая, -ае.