Verbum

баяві́к¹, баевіка́, мн. баевікі́, баевіко́ў, м.

Жанр кінафільма з бойкамі, гвалтам, перастрэлкамі, пагоняй і пад.

баяві́к², баевіка́, мн. баевікі́, баевіко́ў, м.

Член узброенай групоўкі, што ўваходзіць у тэрарыстычную арганізацыю.

баяві́ты, -ая, -ае.

Рашучы, настойлівы ў дзеяннях.

|| наз. баяві́тасць, -і, ж.

баявы́, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да вайны, звязаны з вядзеннем бою; прызначаны для бою.

Баявое заданне.

Б. патрон.

2. Гатовы да барацьбы, загартаваны ў баях.

Баявая група.

3. Смелы, энергічны, рашучы.

Б. хлопец.

баядэ́ра, -ы, мн. -ы, -дэ́р і баядэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (уст.).

Еўрапейская назва прафесійнай танцоўшчыцы ў Індыі (пры храмах, на святах).

баяздо́льны, -ая, -ае.

Прыгодны, падрыхтаваны да баявых дзеянняў.

Б. атрад.

|| наз. баяздо́льнасць, -і, ж.

баязлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Чалавек, які ўсяго баіцца, у якога пачуццё страху бярэ верх над іншымі пачуццямі.

|| ж. баязлі́ўка, -і, ДМ -ліўцы, мн. -і, -лівак, ж.

баязлі́вы, -ая, -ае.

Які ўсяго баіцца, нясмелы, палахлівы.

Б. чалавек.

Б. позірк.

|| наз. баязлі́васць, -і, ж.

бая́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Усходнеславянскі паэт, пясняр.

бая́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікі гармонік са складанай сістэмай ладоў.

|| прым. бая́нны, -ая, -ае.